انتخاب اندازه تصویر:
انتخاب جنس تصویر:
درباره انواع چاپ
یوهان گئورگ پلاتزر
اتریشی، 1704-1761
نقاش و طراح اتریشی. او از خانواده ای نقاش در تیرول جنوبی بود و ابتدا نزد ناپدری خود جوزف آنتون کسلر (متوفی 1721) و سپس نزد عمویش کریستوف پلاتزر، نقاش درباری در پاسائو، به تحصیل پرداخت. در سال 1724 او یک محراب برای کلیسای سنت هلنا در دوچنوفن نقاشی کرد. احتمالاً پس از سال 1726 به وین رفت و در Akademie der Bildenden Künste ثبت نام کرد و با فرانتس کریستوف یانک دوست شد. شاید به دلیل سکته ای که مانع کار او شد، تا سال 1755 به سنت مایکل در اپان بازگشت.
پلاتزر تعداد زیادی نقاشی کوچک، عمدتاً روی مس، تولید کرد. او مهم‌ترین استاد مکالمه در اتریش قرن هجدهم بود، و مردم بورژوازی پرورش یافته‌اش مجذوب شیوه‌های فاخر، رنگ‌های زنده و جزئیات بی‌شمار هارمونی او بودند. با توجه به اصول دکور، او مدل‌ها و سبک خود را متناسب با موضوع انتخاب کرد: برای تاریخ‌ها و تمثیل‌ها، مدل‌های خود را از دوران باستان، رنسانس و هنر باروک ایتالیایی و فلاندری، مانند انتقام سامسون (وین، بلودِر) گرفته است.
در صحنه‌های ژانر او و به‌ویژه قطعات مکالمه‌اش، تأثیرات روکوکوی فرانسوی و نقاشان کابینه هلندی مشهود است، در حالی که در صحنه‌های او از آتلیه‌های هنرمندان، مانند کارگاه مجسمه‌ساز (وین، موزه تاریخ)، دانش آکادمیک او آشکار می‌شود. استفاده مکرر از نقوش معماری در آثار او برگرفته از نقاشی کوادراتورای شمالی ایتالیا است. اگرچه کار او التقاطی است، اما دارای یک لمس شخصی مشخص است که آن را از کارهای مشابه، اما آرام تر و با جزئیات کمتر متمایز می کند.
یوهان گئورگ پلاتزر
اتریشی، 1704-1761
نقاش و طراح اتریشی. او از خانواده ای نقاش در تیرول جنوبی بود و ابتدا نزد ناپدری خود جوزف آنتون کسلر (متوفی 1721) و سپس نزد عمویش کریستوف پلاتزر، نقاش درباری در پاسائو، به تحصیل پرداخت. در سال 1724 او یک محراب برای کلیسای سنت هلنا در دوچنوفن نقاشی کرد. احتمالاً پس از سال 1726 به وین رفت و در Akademie der Bildenden Künste ثبت نام کرد و با فرانتس کریستوف یانک دوست شد. شاید به دلیل سکته ای که مانع کار او شد، تا سال 1755 به سنت مایکل در اپان بازگشت.
پلاتزر تعداد زیادی نقاشی کوچک، عمدتاً روی مس، تولید کرد. او مهم‌ترین استاد مکالمه در اتریش قرن هجدهم بود، و مردم بورژوازی پرورش یافته‌اش مجذوب شیوه‌های فاخر، رنگ‌های زنده و جزئیات بی‌شمار هارمونی او بودند. با توجه به اصول دکور، او مدل‌ها و سبک خود را متناسب با موضوع انتخاب کرد: برای تاریخ‌ها و تمثیل‌ها، مدل‌های خود را از دوران باستان، رنسانس و هنر باروک ایتالیایی و فلاندری، مانند انتقام سامسون (وین، بلودِر) گرفته است.
در صحنه‌های ژانر او و به‌ویژه قطعات مکالمه‌اش، تأثیرات روکوکوی فرانسوی و نقاشان کابینه هلندی مشهود است، در حالی که در صحنه‌های او از آتلیه‌های هنرمندان، مانند کارگاه مجسمه‌ساز (وین، موزه تاریخ)، دانش آکادمیک او آشکار می‌شود. استفاده مکرر از نقوش معماری در آثار او برگرفته از نقاشی کوادراتورای شمالی ایتالیا است. اگرچه کار او التقاطی است، اما دارای یک لمس شخصی مشخص است که آن را از کارهای مشابه، اما آرام تر و با جزئیات کمتر متمایز می کند.