باکره صخره‌ها (به ایتالیایی: Vergine delle rocce)، گاهی مدونای صخره‌ها، نام دو نقاشی از لئوناردو داوینچی، هنرمند ایتالیایی دوره رنسانس است، با همین موضوع، با ترکیبی که به جز چندین مورد قابل توجه یکسان است. جزئیات. نسخه ای که عموماً نسخه اصلی در نظر گرفته می شود، نسخه اولیه از این دو، بازسازی نشده است و در موزه لوور پاریس آویزان است. دیگری که بین سال‌های 2008 و 2010 بازسازی شد، در گالری ملی لندن آویزان است. این آثار اغلب با نام‌های لوور ویرجین صخره‌ها و باکره صخره‌های لندن شناخته می‌شوند. این نقاشی ها هر دو نزدیک به 2 متر (بیش از 6 فوت) ارتفاع دارند و با رنگ روغن نقاشی شده اند. هر دو در ابتدا بر روی پانل های چوبی نقاشی شده بودند، اما نسخه لوور به بوم منتقل شده است.

هر دو نقاشی، مریم و عیسی کودک را به همراه جان باپتیست شیرخوار و یک فرشته اوریل، در فضایی صخره‌ای نشان می‌دهند که به نقاشی‌ها نام همیشگی خود می‌دهد. تفاوت های ترکیبی قابل توجه در نگاه و دست راست فرشته است. روش‌های جزئی زیادی وجود دارد که در آنها کارها متفاوت است، از جمله رنگ‌ها، نورپردازی، فلور و نحوه استفاده از sfumato. اگرچه تاریخ یک کمیسیون مرتبط مستند است، تاریخچه کامل این دو نقاشی ناشناخته است، که منجر به گمانه زنی در مورد اینکه کدام یک از این دو زودتر کار شده است.

لئوناردو داوینچیی

ایتالیایی، 1452-1519
لئوناردو داوینچی یکی از هنرمندان ایتالیایی دوره رنسانس بود که به طور گسترده به عنوان یکی از بزرگترین نقاشان تمام دوران شناخته می شود. مونالیزا مشهورترین اثر او و مشهورترین پرتره ای است که تاکنون ساخته شده است. شام آخر بازتولید شده ترین نقاشی مذهبی تمام دوران است و نقاشی مرد ویترویی او نیز به عنوان یک نماد فرهنگی در نظر گرفته می شود. او همچنین به خاطر دفترچه‌هایش که در آن‌ها نقاشی‌ها و یادداشت‌هایی درباره علم و اختراع می‌کرد، شهرت دارد. این موضوعات شامل موضوعات مختلفی از جمله آناتومی، کارتوگرافی، نقاشی و دیرین شناسی است. آثار جمعی لئوناردو کمکی به نسل‌های بعدی هنرمندان می‌سازد که تنها با هنرمندان معاصرش میکل آنژ رقابت می‌کنند.

لئوناردو که به درستی لئوناردو دی سر پیرو داوینچی نام داشت، خارج از ازدواج با یک دفتر اسناد رسمی به نام پیرو داوینچی و یک زن دهقانی به نام کاترینا در وینچی، در منطقه فلورانس، ایتالیا متولد شد. لئوناردو در آتلیه نقاش مشهور ایتالیایی آندره آ دل وروکیو تحصیل کرد. بیشتر عمر کاری قبلی او در خدمت لودویکو ایل مورو در میلان بود و بعداً در رم، بولونیا و ونیز کار کرد. او سه سال آخر خود را در فرانسه گذراند و در سال 1519 در آنجا درگذشت.

اگرچه او هیچ آموزش رسمی آکادمیک نداشت، بسیاری از مورخان و محققان لئوناردو را نمونه اصلی «انسان رنسانس» یا «نابغه جهانی» می‌دانند، فردی با «کنجکاوی خاموش نشدنی» و «تخیل مبتکرانه». او به طور گسترده به عنوان یکی از متفاوت ترین افراد با استعداد شناخته می شود که تاکنون زندگی کرده است. به گفته مورخ هنر هلن گاردنر، دامنه و عمق علایق او در تاریخ ثبت شده بی سابقه بوده است، و "ذهن و شخصیت او به نظر ما مافوق بشر می رسد، در حالی که خود مرد مرموز و دور از دسترس است." محققان دیدگاه او را از جهان این گونه تفسیر می کنند که مبتنی بر منطق است، اگرچه روش های تجربی او برای زمان او غیرمتعارف بود.

لئوناردو به خاطر نبوغ تکنولوژیکی اش مورد احترام است. او ماشین‌های پرنده، یک نوع خودروی جنگی زرهی، نیروی خورشیدی متمرکز، یک ماشین اضافه‌کننده و بدنه دوبل را طراحی کرد. نسبتاً تعداد کمی از طرح‌های او در طول زندگی‌اش ساخته یا حتی امکان‌پذیر بود، زیرا رویکردهای علمی مدرن به متالورژی و مهندسی تنها در دوران رنسانس در مراحل اولیه خود بودند. با این حال، برخی از اختراعات کوچکتر او، مانند سیم پیچ خودکار و ماشینی برای آزمایش استحکام کششی سیم، وارد دنیای تولید شد. او همچنین گاهی اوقات به اختراعات چتر نجات، هلیکوپتر و تانک نیز نسبت داده می شود. او اکتشافات قابل توجهی در آناتومی، مهندسی عمران، زمین شناسی، اپتیک و هیدرودینامیک انجام داد، اما یافته های خود را منتشر نکرد و آنها تأثیر مستقیمی بر علوم بعدی نداشتند.